Seni İntihar Ettim…

deli dolu geçtik ateş hatlarındansevgim korkuyla beraber büyüdü içimdesevdikçe korktumkorktukça daha çok sevdimer geç birbirini boğacaktı bu duygular biliyordumneden sonra farkına varıyor insanayağına takılan bütün taşlarıyoluna kendi döşediğinin
senin yarınlara inancın benden yüklüydüdaha cesaretliydinplanı çatılmamış yarınlara ektiğin umutlarer geç açacaktı biliyordundeli sevdalı çocuk ruhumunnicelerinin uğruna kıyametler kopardığıdeğersiz değerlere sırt dönmüş güvenli saflığındabir sonsuzluk buldun kendineve hayatımızın resimlerini çizdin duvarlarımızasonra birdenyeşil bir kentteılık bir yaz gecesine astın beni
sevdalı ömrümün dakikası beş para etmediödedimcümlelerim seni taşımaktan yorgun düştüson sözünve son anın efendisi olmaya bilenmiş yüreğine yenildimgeçmişten nefes alıp geçmişe nefes verdimanılar kemirdi yüreğimifelç oldu hislerimzamanın çoktan dibe çöktüğü kum saatimin belindentek bir saniye bile süzülmüyorduters çevirmeye cesaretim yoktuçünkü yeniden başlayacak bir hayatınkorkağı olmuştum
aşkların sonrasında hüzün vardırya sen hüznü boğarsınya da hüzün seni boğarama birisi kanatlarını kırarsa eğeryaralı kuş rolüne soyunacağınayürümeyi denemelisinhayata dönmelisin
bunları düşünebilmek bile kendime dönüşümdüve sonunu infaz ediyordu içimdeo gece yüreğimden sağ çıksaydın eğerölen ben olurdumo gecehayatın lekesiz bir anındaseni intihar ettimşimdi katil benim
artık güncemde bir boşluksunyavaş yavaş taze anıların altına gömülüyorsunve sana ait sandığım her şeyinaslında benim olduğunu öğreniyorumhiçbir duygunun tek ilhamı değilsinkendimi keşfettikçeseni kaybediyorumve ufkuma sensizliğikorkusuzca geriyorum